Wokół osteopatii narosło wiele mitów. Związane jest to z niecodziennym sposobem postrzegania przez osteopatów ludzkiego ciała oraz z często deliktanym- prawie nieodczuwalnym dla pacjenta- sposobem leczenia. Kiedy pacjent czegoś nie rozumie- łatwiej mu uznać to za magię, szarlataństwo albo CUD, bo przecież bolało tyle lat a po zabiegu nie boli- zdarzył się cud! Niemowlę nie spało od urodzenia, a teraz śpi, osteopata potrzymał tylko chwilę za głowę- czarodziej!
Gdybym Wam powiedziała, że wszystkie techiniki, które stosowane są podczas zabiegu są przemyślane i można je wytłumaczyć anatomią?
Głównym założeniem osteopatii jest stwierdzenie, że organizm ludzki tworzy całość i zaburzenie ruchomości w jednym miejscu może oddziaływać na miejsce daleko oddalone ale połączone powięzią, naczyniem krwionośnym albo nerwem. Osteopaci szukają przyczyny dolegliwości i nie skupiają się tylko na objawach.
Zauważają połączenia, na które nikt wcześniej nie zwrócił uwagi, bo wydawały się nieistotne. Bóle żuchwy od skręconej kilka lat wcześniej kostki, bóle kręgosłupa od źle funkcjonjących jelit, zaparcia od upadku na kość krzyżową, bóle brzucha
u dziecka od trudnego porodu- to tylko nieliczne przykłady związków przyczynowo-skutkowych, z którymi pracuje osteopata.
NAUKA CZY MAGIA?
Wytłumaczę tylko 1 przykład upadku na kość krzyżową i zaparć. Jak to możliwe?
Po upadku na kość krzyżową mogła wystąpić dysfunkcja somatyczna- kość krzyżowa przestała poruszać się w określony dla siebie sposób, co zaburzyło ruchomość w całej miednicy.
Unerwienie przywspółczulne jelita grubego- czyli to, która wpływa pobudzająco na ruchy jelita grubego znajduje się w kości krzyżowej (S2-S4)! Gorsza ruchomość kości krzyżowej po upadku mogła wpłynąć negatywnie na unerwienie jelita grubego.
Dodatkowo trzeba pamiętać, że kość krzyżowa jest połączona z jelitem grubym powięzią Toldta. Powięź wpływa na ruchomość jelita a tym samym ma wpływ również na ukrwienie i perystaltykę, co skutkowac może zmiejszeniem częstotliwości wypróżnień.
Osteopata wyleczył Cię z zaparć nie dotykająć jelit a pracując na kości krzyżowej? Magia? A może nauka?
JAK MOŻNA ZOSTAĆ OSTEOPATĄ?
Osteopatia to uznana na świecie gałąź medycyny. Osteopatia wywodzi się z USA, stworzył ją lekarz i w Stanach Zjednoczonych osteopaci to lekarze (Medical Doctor). Osteopatia w USA jest prężnie rozwijającą się specjalizacją wśród lekarzy! A niektórzy osteopaci wykonują również operacje.
W Europie Zachodniej jest to uznany zawód medyczny, osteopaci pracują między innymi w publicznych szpitalach.
Żeby zostać osteopatą w Polsce trzeba skończyć 5 letnie magisterskie studia z fizjoterapii albo studia lekarskie. Następnie kształcenie obejmuje dodatkowe 4 lub 5 lat, gdzie bardzo szczegółowo nauczana jest anatomia, fizjologia, neurologia, ortopedia, patologia. W toku studiów jest bardzo dużo zajęć praktycznych, gdzie przez wiele godzin ćwiczona jest palpacja- jak poprzez dotyk znaleźć w ciele odpowiedni mięsień, kość, staw, nerw a nawet narząd wewnętrzny. Jak odróżnić fizjologię od patolgii.
CO ROBI OSTEOPATA?
Osteopatia to forma medycyny manulanej, do diagnozowania i lecznia pacjentów używa się swoich rąk.
Badanie pacjenta rozpoczyna się już od wejścia do gabinetu, od obserwacji tego w jaki sposób pacjent się porusza, na mimikę twarzy, postawę podczas spontanicznej aktywności, na kolor i teksturę skóry. W badaniu pacjenta wykorzystywane są testy ortopedyczne, neurologiczne i testy funkcjonalne poprzedzone szczegółowym wywiadem medycznym. Dzięki świetnym umiejętnościom palpacji, osteopaci potrafią znaleźć miejsca w ciele pacjenta, które odbiegają od normy. Pracując nad poprawą ruchomości, poprawia się ukrwienie i unerwienie tkanek- mięsni, narządów wewnętrznych, stawów. Oprócz testów klinicznych istotną informacją dla każdego osteopaty jest styl życia oraz samopoczucie- zadowolenie z życia. Forma psychiczna ma bardzo duże odzwierciedlenie w ciele.
Osteopaci znają się również na medycynie ogólnej i wiedzą kiedy odesłać pacjetna do innego specjalisty. Są choroby, które w pierwszej kolejności muszą być leczone farmakologicznie albo operacyjnie. Do głównych przeciwwskazań w leczeniu pacjenta możemy zaliczyć tętniaki aorty brzusznej, stany ostre takie jak zapalenie wyrostka robaczkowego, wyrostka żółciowego, kamica nerkowa, ostre zapalenie trzustki, zaawansowana osteoporoza, nieleczome nadciśnienie tętnicze, złamania, wyroka goraczka. W ciąży- stan przedrzucawkowy, łożysko przodujące, zagrożenie porodem przedwczesnym.
Osteopaci nie leczą chorób a leczą człowieka, dzięki odpowiednio dobranym technikom wspomagają powrót do zdrowia i sprawności. Twórca osteopatii A.T. Still mówił „find it, fix it, leave it alone“. Znajdż, napraw i zostaw- organizm ludzki ma moc samonaprawczą- my tylko dajemy odpowiedni bodziec.
Z CZYM ZGŁOSIĆ SIĘ DO OSTEOPATY?
Z jakimi dolegiwościami trafiają do nas pacjenci?
– bóle kręgosłupa
– bóle głowy (szyjnopochodne, migreny)
– bóle stawów
– bóle brzucha (wzdęcia, zaparcia, SIBO, bolesne miesiączki, refluks)
– problemy uroginekologiczne
– dolegliwości w ciąży (bóle spojenia łonowego, bóle stawów krzyżowo-biodrowych, bóle kręgosłupa, bóle głowy, refluks, wymioty, ułożenie miednicowe i poprzeczne płodu)
– choroby związane z zaburzeniami hormonów (niedoczynność/nadczynność tarczycy, hashimoto, IO)
– noworodki po trudnych porodach
– niemowlęta (refluks, kolki, asymetrie główki, zapalenie ucha, zatkanie kanalika łzowego, astma, obniżenie odporności, kręcz szyi)
– stany związane z chronicznymi chorobami- obniżenie odporności, sprawności
Osteopaci to mechanicy ludzkiego ciała. Warto, przynajmniej raz do roku przyjść na przegląd swojego ciała. Lepiej zapobiegać niż leczyć.
Jeśli masz jakieś wątpliwości czy Twoja dolegliwość nadaje się do leczenia przez ostepatę, możesz napisać do mnie na instagramie @matka_osteopatka
